Wraak - Ik en Thierry

De afgelopen dagen had ik het moeilijk, net als al mijn vrienden. Wat de overwinning van Baudet extra moeilijk maakte is dat mijn wereld die van de klassieken is, van de intellectuelen en van de politiek. Dat is mijn horizon. Precies die ruimte wordt door Baudet bezet.

Eenmaal bekomen van mijn ergste verontwaardiging wacht de grotere uitdaging. Er groeit weer een afstand, de afstand die ik nodig heb om te kijken wat er aan de hand is. Ik vermoed dat we daarvoor - helaas - nog lang de tijd krijgen, tijd voor vragen en inzicht.

Het inzicht dat me nu treft is dat van de kwetsuur. Mijn eerste blog in deze serie lezend, zie ik dat mijn onmuzikaliteit onmiddellijk in het teken van de kwetsuur staat. Vroeger hebben pianoleraren me vaak gezegd dat ik wel de noten speelde maar dat het geen muziek was. Dat brengt me nog weer dichter in de buurt van Baudet. Ook hij werd in zijn jeugd miskend. Hij stond overal buiten. Die afstand was zijn kwetsuur, en nu komt hij wraak nemen. Het binnentakelen van de piano in zijn werkruimte aan het Binnenhof was zijn wraak als miskend talent.

Zijn deze blogs mijn afrekening met u?

Het is een serieuze vraag, een vraag waarvan ik echter niet weet of ik die aan u of - op de eerste plaats - aan mezelf richt. Het hangt erom, en dit hangen is de ruimte van deze blogs. Ik blijf op veilige afstand, en die veiligheid is mogelijk doordat ik de afstand onderhoud. Dit is mijn zorg. Al schrijvend maak ik u en mezelf duidelijk dat ik u niet bedreig. Het is een manier van geruststellen. Rustig maar, ik houd mezelf bezig, op veilige afstand.

Door te schrijven hoop ik bovendien inzicht te krijgen. Een kwetsuur is explosief. De ander heeft me verwond, en ik heb nu alle reden om me te verdedigen, en de aanval is de beste verdediging. Maar zoveel kwetsuren berusten op misverstanden!

In mijn geval is zoiets ook aan de hand. Stel, je kunt goed noten lezen en spelen. Dan ligt het misverstand op de loer dat je muzikaal bent. Als iemand dan zegt dat je onmuzikaal bent, lijkt dat op een aanval. Maar zo was het zeker niet bedoeld. Mijn leraren hadden het goed met me voor. En ze hadden nog gelijk ook.

Is een misverstand ook een kwetsuur? Nee, een misverstand kan plaatsmaken voor inzicht. Het is de kans voor therapie.

Een andere kwestie lijkt die van de politiek. Er zijn tijden waarin het onverantwoordelijk is om afstand te houden, om blogjes te schrijven in plaats van de straat op te gaan en de democratie te verdedigen. Maar zo anders is die kwestie niet, nader beschouwd. Politiek zou niet mogen voortkomen uit kwetsuren, als het maar even kan. Dat is de voornaamste les van Nietzsche. Zelfbeschouwing is dus een noodzakelijk onderdeel van politiek handelen.

Mooi meegenomen is dat ik al schrijvend, hier op de bank, meteen bewijs hoezeer ik houd van mijn thuis. Nee, ik ben beslist geen oikofoob!